kakaisip ko pa lang kahapon ng umaga na siguro naman wala na akong pakikiramayan ngayong pebrero, pero pagkatanghali ay nalaman kong namatay na si tolits at ngayon sa email ay tatay naman ni milcah, at asais pa lang ng pebrero.
naalala ko si pol tapia, andami kong nakitang patay sa isang araw dahil pinaghahahanap namin siya sa mga punenarya sa maynila. nuong huli kong punta sa pagtitipon ng FIND nakabilang pa rin ang mukha niya sa mga nawawala.
pagkatapos ng funeral hopping ay nasubukan ko din dati mag-bus hopping, sumasakay ako ng g-liner na makirina-tayuman na byahe para mag-paliwanag sa Letter of Intent ng pilipinas para sa IMF-World Bank at ang kaugnayan nito sa pagtaas ng presyo ng langis, habang nangungolekta naman ang isang kasamahan ko ng baryang tulong galing sa mga pasahero. sa mga rally mas gusto kong tagahawak ng collection box (CB) dahil hindi ko kelangan pumasok sa linya.
naalala ko si pol tapia, andami kong nakitang patay sa isang araw dahil pinaghahahanap namin siya sa mga punenarya sa maynila. nuong huli kong punta sa pagtitipon ng FIND nakabilang pa rin ang mukha niya sa mga nawawala.
pagkatapos ng funeral hopping ay nasubukan ko din dati mag-bus hopping, sumasakay ako ng g-liner na makirina-tayuman na byahe para mag-paliwanag sa Letter of Intent ng pilipinas para sa IMF-World Bank at ang kaugnayan nito sa pagtaas ng presyo ng langis, habang nangungolekta naman ang isang kasamahan ko ng baryang tulong galing sa mga pasahero. sa mga rally mas gusto kong tagahawak ng collection box (CB) dahil hindi ko kelangan pumasok sa linya.
nung isang araw natawa ako sa isang praise the lord na nagsalita sa loob ng bus na sinakyan ko pa-San Carlos, ipinaliwanag niya ng husto kung bakit kailangan magbigay ng love offering ang mga tao sa mga "ministro ng panginoon" at kung bakit kailangan naman nilang tanggapin ang mga love offering ng mga tao. i gave her a five (peso coin) for effort.
sa san carlos eh napadaan ako sa novo store at naaliw ako sa murang korean na surplus products don, pag-abot ko ng terminal ng bus ay me dala akong maroon laundry basket na maliit, orange toiletry basket na maliit, tissue na maliit, wet tissue na maliit, red pumice stone na maliit, black notebook na maliit, supot ng toothpick na maliit, blue soap dish na maliit, violet shower scrub at coconut scented na cabinet freshener.
pagbalik ko ng guihulngan ay automotic na akong tinanong sa karinderya kung munggo, half rice at C2 ang oorderin ko sa hapunan, ganon na pala tatak ng mukha ko doon, mr. munggo. sa pwesto naman sa palengke eh budbod at tsokolate naman ang itatanong agad sa akin, para maiba naman kanina eh sabi ko kanin ang order ko....at munggo...at tsokolate.
mukhang fixture na ako sa poblacion dahil kabatian ko na sa kalye ang barbero, mga tindera sa panaderya sa kanto, taga LGU, taga PTNT, mangangarne sa palengke, mga mananagat, taga-internet, taga lending at money changer at taga bangko. nung 3 day blackout ay pwede na ako makisaksak ng libre sa isang pwesto sa palengke na me kuryente galing generator.
dito sa gitna ng kabisayaan ay feeling ko ang husay ko na magbisaya dahil araw araw ko silang kakwentuhan na umuusad naman usapan namin, kapag me kausap akong taga-mindanaw eh don ako nagmumukhang tanga sa pagbibisaya dahil parati akong sinasabihan na magtagalog na lang ako kapag kausap ko sila, mas lalo na sa davao, at mas lalo na si cheryl. windang nga ako pagkabalik ko galing davao dahil halos nagtagalog ako don.
minsan kapag me bisayang nagsasabi na hirap sila sa tagalog eh parang hirap ako maniwala dahil puro tagalog naman ang palabas sa tv na araw araw at gabi-gabi nilang pinapanood. sa umaga nakaka-asiwang makita na dito sa gitna ng kabaryuhan sa negros eh ipinapaalam sa amin ang kalagayan ng trapiko sa EDSA - sa may Nepa-QMart, sa Ortigas at sa Makati. sigurado akong walang pakialam ang mga taga maynila na me nasagasaang kambing sa bandang liko sa highway sa barangay kinayan kaya para ano naman sa buhay namin ang malamang buhol-buhol ang sasakyan sa commonwealth avenue sa quezon city?
kahapon may nakita akong nakasakay sa kalabaw sa highway, gusto ko sanang mamangha pero magmumukha akong tanga, palay nga pala eh pinapatuyo sa highway so hindi malayong sanay na din mga tao makakita ng nangangalabaw sa highway kasabay ng mga sikad, habal-habal at bus. pero kung me sumakay sa kambing mamamangha na talaga ako.
kanina habang nakasakay ako ng motor sa highway ay naiputan ako ng ibon sa ilong.
sa san carlos eh napadaan ako sa novo store at naaliw ako sa murang korean na surplus products don, pag-abot ko ng terminal ng bus ay me dala akong maroon laundry basket na maliit, orange toiletry basket na maliit, tissue na maliit, wet tissue na maliit, red pumice stone na maliit, black notebook na maliit, supot ng toothpick na maliit, blue soap dish na maliit, violet shower scrub at coconut scented na cabinet freshener.
pagbalik ko ng guihulngan ay automotic na akong tinanong sa karinderya kung munggo, half rice at C2 ang oorderin ko sa hapunan, ganon na pala tatak ng mukha ko doon, mr. munggo. sa pwesto naman sa palengke eh budbod at tsokolate naman ang itatanong agad sa akin, para maiba naman kanina eh sabi ko kanin ang order ko....at munggo...at tsokolate.
mukhang fixture na ako sa poblacion dahil kabatian ko na sa kalye ang barbero, mga tindera sa panaderya sa kanto, taga LGU, taga PTNT, mangangarne sa palengke, mga mananagat, taga-internet, taga lending at money changer at taga bangko. nung 3 day blackout ay pwede na ako makisaksak ng libre sa isang pwesto sa palengke na me kuryente galing generator.
dito sa gitna ng kabisayaan ay feeling ko ang husay ko na magbisaya dahil araw araw ko silang kakwentuhan na umuusad naman usapan namin, kapag me kausap akong taga-mindanaw eh don ako nagmumukhang tanga sa pagbibisaya dahil parati akong sinasabihan na magtagalog na lang ako kapag kausap ko sila, mas lalo na sa davao, at mas lalo na si cheryl. windang nga ako pagkabalik ko galing davao dahil halos nagtagalog ako don.
minsan kapag me bisayang nagsasabi na hirap sila sa tagalog eh parang hirap ako maniwala dahil puro tagalog naman ang palabas sa tv na araw araw at gabi-gabi nilang pinapanood. sa umaga nakaka-asiwang makita na dito sa gitna ng kabaryuhan sa negros eh ipinapaalam sa amin ang kalagayan ng trapiko sa EDSA - sa may Nepa-QMart, sa Ortigas at sa Makati. sigurado akong walang pakialam ang mga taga maynila na me nasagasaang kambing sa bandang liko sa highway sa barangay kinayan kaya para ano naman sa buhay namin ang malamang buhol-buhol ang sasakyan sa commonwealth avenue sa quezon city?
kahapon may nakita akong nakasakay sa kalabaw sa highway, gusto ko sanang mamangha pero magmumukha akong tanga, palay nga pala eh pinapatuyo sa highway so hindi malayong sanay na din mga tao makakita ng nangangalabaw sa highway kasabay ng mga sikad, habal-habal at bus. pero kung me sumakay sa kambing mamamangha na talaga ako.
kanina habang nakasakay ako ng motor sa highway ay naiputan ako ng ibon sa ilong.
No comments:
Post a Comment